“Ik word juist zekerder van mezelf door mijn grens aan te geven”.

Wat is een grens voor jou?

“Ik ken mijn eigen grenzen erg goed. Ik weet goed wanneer ik een stap terug moet doen als het mij te veel wordt en merk dat mijn grens bereikt wordt. Verder zie ik een grens als iets waar zowel ikzelf als een ander rekening mee moet houden en respect voor moet hebben.”

Hoe weet je waar iemand zijn grens ligt?

“Ik heb geen moeite met het rekening houden van de grens van de ander zolang de ander maar duidelijk met mij communiceert.”

Moet je jezelf eerst iets waard vinden, om überhaupt een grens te stellen?

“Nee, want dan zou het betekenen dat ik geen grens voor mezelf zou mogen stellen. Ik ben zo onzeker als een doos, maar ik word juist zekerder van mezelf door juist te zeggen hoe ik me voel en mijn grenzen aan te geven bij anderen. Maar ik denk persoonlijk dat als je jezelf wat waard vind het ook makkelijker is om je eigen grenzen op te stellen.”

Heb je wel eens je grens op tijd aangegeven? Hoe deed je dat en wat leverde je dat op?

“Vaak als ik, of een ander, over mijn grens heen is gegaan kom ik daar te laat achter en denk ik achteraf: ‘Had ik nu maar tegengas gegeven’. Dit zorgt ervoor dat ik heel veel pieker over mezelf en mij onzeker voel. Wat ik vooral lastig vind is dat zodra het mij overkomt ik niet adequaat kan reageren omdat het vaak wat later binnenkomt of ik raak overwhelmed. Het helpt mij om er dan later met diegene op terug te komen.

Loop je wel eens tegen je eigen grens aan? Hoe herken je dat? En wat doe je dan?

“Ik heb vaak meegemaakt dat ik mijn grenzen probeerde aan te geven maar er niet naar geluisterd werd of dat de ander zelfs boos op me werd. Dit gebeurde vaak op scholen, werkvloer en in relaties. Met gevolg dat ik paniekaanvallen kreeg en overprikkeld raakte. Ook heb ik door dit soort situaties jarenlang gedacht dat mijn mening en gevoel niet telde en ik niks waard ben. Ik heb heel lang therapie nodig gehad om mezelf weer wat waard te vinden.”

Soms heb ik nog dat iemand een lullige opmerking maakt en ik achteraf denk ‘waarom heb ik in hemelsnaam niet terug gereageerd?’ Vaak probeer ik het later met diegene er op terug te komen.

Zodra ik overprikkeld ben of over mijn grens heen ben gegaan trek ik me terug, probeer ik uit de situatie te gaan of probeer ik het bespreekbaar te maken. Als mensen daar geen respect voor hebben kies ik ervoor om die mensen niet meer langer toe te laten want dat betekent in mijn ogen dat diegene mij een groot deel niet respecteert hoe ik ben. Iedereen heeft het recht om zijn/haar grenzen op te stellen dus ik ook. Klaar uit.