Jados verzorgt autisme spreekuur op Universiteit van Twente (UT)

Dit artikel (geschreven door Dorien van ’t Foort) verscheen eerder in de Wijktimes; de interne nieuwsbrief van Wijkteams Enschede

Annemarie Kolkman vertelt

‘Ik werk met studenten met autisme en begreep de noodzaak van de UT. Samen betrokken we de gemeente Enschede en de wijkteams erbij, want vanuit hen was er al interesse in een voorliggende voorziening voor deze groep; veel studenten met autisme meldden zich toen nog bij het wijkteam. Met de partijen gingen we om tafel; vanuit de gemeente/wijkteams was Geertje Peeters betrokken.

Het ging snel: in september 2019 startten we met het autisme-spreekuur op de UT. Eerst als pilot en nog geen jaar later werd het spreekuur een blijvend concept. Het spreekuur is eens in de twee weken op donderdag. Mijn collega Roos en ik wisselen elkaar af. Studenten maken een afspraak en het gesprek vindt fysiek of online plaats. Het eerste gesprek is een intake. Die duurt wat langer dan de reguliere afspraken. We kijken wat er allemaal speelt in het leven van de student. Alle studenten die bij ons komen, hebben een vorm van autisme. Sommige van hen hebben al een diagnose en achtergrond, maar bij anderen moeten we meer achtergrondinformatie verzamelen.

De meeste studenten hebben vragen rondom de studie. Ze hebben moeite met het maken van een planning, hebben weinig overzicht of vinden het lastig om samen te werken binnen groepjes. Vaak zijn er daarnaast ook vragen op sociaal gebied, bijvoorbeeld over het opdoen van contacten in Enschede.

Roos en ik ondersteunen de studenten, geven tips en advies. In bijna alle gevallen is het een kortdurend traject: de studenten komen een aantal keer en gaan dan zelf verder. Er zijn er ook die eens in de maand komen of die wat meer tijd nemen om te kijken hoe het gaat en dan nog eens terugkomen. Voor een enkeling is het een langlopend traject, zoals bij Chris (student uit onderstaande verhaal).’

Chris (21) vertelt

‘Ik studeer Technische Informatica aan Universiteit Twente. Sinds 3,5 jaar woon ik op mezelf in Hengelo. Het is nu bijna een jaar geleden dat ik voor het eerst een afspraak maakte voor het autisme-spreekuur. Dat was op aanraden van mijn studieadviseur, die weet dat ik een vorm van autisme heb. Het ging toen niet goed met mijn studie, maar dat had niets te maken de studie zelf.

Wat ik destijds lastig vond was het zelfstandig studeren. Dat kwam vooral door de coronamaatregelen, want hierdoor viel alle structuur weg. Een gezond ritme vinden is dus echt een uitdaging voor me; op tijd uit bed, studeren, het huishouden doen, koken en op tijd eten. Ik ben er erg goed in om mezelf te verliezen in één ding en al het andere te vergeten. Ook al probeer ik goed te plannen, ik vergeet het alsnog.

Tijdens het spreekuur kreeg ik tips hoe ik hiermee om kon gaan. Bijvoorbeeld door het zetten van een wekker op bepaalde momenten van de dag; als ik moet studeren, als ik moet gaan koken en een wekker als ik moet gaan slapen. Daarnaast moet ik mezelf proberen aan de gang te krijgen. Hiervoor schrijf ik ’s avonds op wat er die dag goed ging. Zo herinner ik me de volgende dag niet alleen de slechte dingen van de dag ervoor.

We zijn nu een heel aantal maanden verder. Nog steeds heb ik regelmatig een afspraak met Annemarie of Roos. Op dit moment ben ik met hen bezig met het maken van een signaleringsplan waarmee ik kan vaststellen wanneer ik gestrest raak. Als ik gestrest raak, dan loopt mijn planning namelijk niet. Dan stel ik uit en loop ik op een gegeven moment vast. Mijn hele planning stort dan in. Aangezien ik niet aanvoel wanneer ik gestrest raak, is het signaleringsplan belangrijk.

Ik ben blij dat ik regelmatig naar het autisme-spreekuur kan; ik merk dat het helpt. Als mijn planning instort, kan ik mezelf er niet bovenop helpen. En dan gaat het op meer gebieden mis dan alleen school. Dankzij het spreekuur kan ik voorkomen dat het zover komt.’