Volwassen. Wanneer ben je dat?

De definitie van volwassen zijn

“Als kind denk je natuurlijk veel na over volwassen zijn, en wat dat allemaal met zich meebrengt, ook al begrijp je het meestal nog niet goed voordat je er zelf mee te maken hebt. Voor mij was dat hetzelfde, al zal ik er iets anders mee zijn omgegaan dan de meeste kinderen. Net zoals alles waar ik mee bezig was, dacht ik goed na over wat volwassen zijn nu was en betekende. En over door de jaren en ervaringen heen, is mijn begrip en definitie ervan erg verandert.

Mijn definitie van volwassenheid is ontstaan door te kijken naar in mijn ogen goede voorbeelden van volwassenheid, en te kijken wat de eigenschappen zijn die overeenkomen en bepalend zijn voor die voorbeelden. Mijn huidig beeld van volwassenheid rust vooral op de waarden van verantwoordelijkheid, zelfbeheersing en zelfstandigheid.

Verantwoordelijkheid gaat over staan voor je acties en voor de dingen die je voor moet zorgen of die aan jou zijn om te doen. Als kind heb je op verschillende manieren nog niet de mogelijkheden daarvoor. De mate waarin iemand de capaciteiten en middelen kan vinden en aanwenden om zijn of haar verantwoordelijkheden te voldoen is voor mij een punt dat sterk bepaalt hoe volwassen iemand is.

Zelfbeheersing

Het concept van zelfbeheersing kwam ik eerst op vanuit mijn nadenken over wat beschaving betekend, volgens dezelfde methodiek voor het bepalen van volwassenheid. Voor mij is het een concept dat voor beide erg belangrijk is. Zelfbeheersing betekent dat je controle hebt over je impulsen en emoties, en betere beslissingen kan maken als die impulsen suboptimaal of verkeerd zijn. Het is als het ware een specifiek en belangrijk onderdeel van verantwoordelijkheid: je bent er verantwoordelijk voor dat je jezelf goed genoeg onder controle hebt om je goed te gedragen en aan je andere verantwoordelijkheden te kunnen voldoen.

Zelfstandigheid is een concept dat voor veel mensen bij volwassenheid hoort, ook al heb ik het idee dat veel van die mensen niet goed hebben doordacht hoe precies. Je hoort wel vaker het idee dat een volwassene voor zijn eigen eten of huis hoort te zorgen; ik ben het daar mee eens, alleen breidde dat idee zich voor mij uit tot zelfstandigheid in het algemeen. Een volwassene moet voor zichzelf kunnen zorgen. Iemand die compleet omvalt als een ander niet helpt is niet volwassen in mijn ogen.

Dat betekent dat veel mensen in de huidige maatschappij niet heel volwassen zijn naar mijn maatstaven, en dat klopt. Een man die niet zelf kan koken en verhongert als hij niemand anders het voor zich kan laten doen, is dus geen grote jongen. Aangezien niemand perfect kan voldoen aan deze waarden, is iedereen ergens op het spectrum van volwassenheid. Leeftijd heeft daar voor mij minder mee te maken dan hoe je je gedraagt en wat je kan.

Om mijzelf als voorbeeld te nemen, denk ik dat ik behoorlijk volwassen ben. Ik doe mijn best verantwoordelijk te zijn en hoor vaak genoeg dat ik dat ben. Ik doe mijn best altijd goed na te denken over wat ik doe en of het de juiste beslissing is. Ik heb mijzelf vaker bovengemiddeld onder controle, ik mag veel voelen maar dat betekend niet dat ik daar naar handel. Zelfstandigheid heb ik nog het meeste moeite mee, aangezien het me maar niet wil lukken huisje en werkje opgezet te krijgen.

Volwassenheid is natuurlijk een erg persoonlijk en complex onderwerp, waarover meer te zeggen is dan in een enkele blogpost gevangen kan worden. En natuurlijk heeft iedereen een ander idee. Denk eens na wat je er zelf van vindt, en laat misschien een bericht achter over welke interessante blik jij erop hebt.”