NVA Balans

Autisme en stress horen ergens bij elkaar. Mensen met autisme nemen veel waar, denken veel en ontdekken veel. Soms is dat zoveel dat de wereld buitengehouden moet worden. We zijn dat als samenleving normaal gaan vinden, maar dat is misschien juist jammer. Het is niet fijn en leefbaar als je van elke leuke activiteit een dag of langer bij moet komen, of als je een week mentaal moet voorbereiden op een belangrijke bijeenkomst.

Wat wij in de praktijk merken is dat er altijd een rijk verhaal om een stressvraagstuk heen zit, wat vaak niet voldoende aandacht gekregen heeft. Iemand blijkt dan niet zozeer bij te hoeven komen van de het buurtcafé zelf, maar veel meer van de negatieve gedachten die iemand over zichzelf heeft tijdens deze activiteit. Of niet van het geven van een presentatie, maar van het constant denken dat je de enige bent die hiervan zóveel spanning heeft. Dan zijn simpele voorbeelden, maar als je dat uitvergroot tot de omvang en rijkheid van iemands levensverhaal, dan wordt het meestal duidelijk waarom iemand niet meer of niet in balans is.

Om in ‘balans’ te blijven op de langere termijn is het dus niet afdoende om je week goed te plannen en te structureren, omdat dit op zijn best de situatie in stand houdt. Het doet namelijk niks met het verhaal er omheen. En er komt elke keer wel weer een nieuwe volle week aan. Het is nodig om stress, spanning en angst te begrijpen:

• Welke functie heeft het?
• Waarom is dit precies lastig voor jou?
• Wat is het verhaal daaromheen?

Niet om fouten te vinden, maar om een stukje begrijpen en samenhang te vinden.